Arjen Markenstein

“Jij móét naar de kunstacademie”, zei mijn handvaardigheidsdocent en zo is het ook gegaan. Ik studeerde driedimensionale vormgeving aan de kunstacademie in Maastricht en studeerde af in 1990. Daarna heb ik mijn didactische aantekening gehaald zodat ik lessen mocht geven en sinds 1992 werk ik bij Co. de Cultuurontwikkelaar, destijds de Vrije Academie.

Ik begon met cursussen voor kinderen en ontwikkelde daarna cursussen sculpturale keramiek voor volwassenen. Die cursussen verzorg ik nog altijd met veel plezier. Op dit moment heb ik vijf groepen waarin beginners en gevorderden samen les hebben. Ik zet ze bewust bij elkaar omdat cursisten zo ook veel van elkaar kunnen leren. Bij Co leer ik cursisten diverse technieken aan en vanuit die technieken bepaalt iedereen zijn eigen richting. Gevorderde cursisten mogen helemaal zelf weten wat ze maken, zodat ze er volledig hun eigen gevoel in kunnen leggen. Iedereen werkt anders met klei en ik vind het na al die jaren nog elke dag mooi om te zien wat er uit al die verschillende werkwijzen ontstaat.

Naast mijn werk bij Co maak ik autonoom werk als beeldend kunstenaar. Ik ben eigenaar van Galerie Tuur op de Straelseweg 77 in Venlo. Achter de galerie is mijn atelier waar ik werk aan keramische sculpturen. Mijn werk is vrij ruw en gemaakt met grove klei. Ik gebruik aardetinten en ik maak momenteel graag menselijke portretten. Ik omschrijf mijn werk meestal als een zoektocht. Enerzijds naar wat mensen geloven en anderzijds naar wat het geloof met mensen doet. Het geloof speelt al jarenlang een grote rol in mijn beelden, met name het rooms-katholieke geloof omdat ik daarmee ben opgegroeid.

Ik ben niet gelovig maar het fascineert me dat er mensen zijn die wel sterk ergens in geloven. Ik lees veel over het geloof en ik heb allerlei gesprekken met mensen over wat geloven voor hen betekent. Daaruit ontstaan allerlei beelden in mijn hoofd en die geef ik vorm in klei. Voor mijn sculpturen laat ik me inspireren door religie en liturgische rituelen uit het verleden. Ik vertaal deze naar het nu en ontdoe bepaalde symboliek van specifieke, religieuze betekenis. Ik weet wat ze voor mij betekenen maar mensen die mijn beelden bekijken vaak niet. Dat is niet erg, want iemand die naar mijn werk kijkt geeft op zijn of haar eigen manier betekenis aan wat hij of zij ziet. Als mensen meer willen weten vertel ik over wat ik ermee bedoel. Het gesprek dat daaruit ontstaat vormt voor mij vaak de aanleiding voor een volgend beeld.

Voor mij is vrijheid enorm belangrijk. Vrijheid om te kunnen denken, doen, geloven en maken wat ik wil. Momenteel werk ik aan het project ‘365 days, 365 ways’. Hiervoor maak ik 365 kleine portretjes die stuk voor stuk anders zijn, zoals het geloof ook voor iedereen anders is. Over elk portret is een soort blauwe waas zichtbaar die voor mij symbool staat voor het ‘hemelse’. Het wordt langzaam één geheel van 365 portretjes. Ik wil graag alle beelden tegelijkertijd exposeren als het project klaar is. Elke dag is anders en je moet jezelf altijd afvragen of wat je gisteren voor waar aannam, vandaag nog steeds je waarheid is.”