Ayperi Yildiz

Kinderen zijn nog heel spontaan en onbevangen en ik geloof dat je als leerkracht veel voor een kind kunt betekenen. In de klas gaat het naast het leren van de lesstof daarom ook over jezelf ontwikkelen op sociaal-emotioneel gebied. Samen praten we bijvoorbeeld over hoe we om kunnen gaan met bepaalde emoties en situaties. Niet alle kinderen maken hierin dezelfde start en ik zie het als mijn taak om hier een bepaalde basis in mee te geven.

Ik heb het zelf altijd heerlijk gevonden om naar school te gaan en om nieuwe dingen te leren. Sommige docenten kan ik me nog goed herinneren. Op de middelbare school was er bijvoorbeeld een docent die me erg heeft geholpen toen ik een periode niet zo lekker in mijn vel zat. Hij bood in die tijd een luisterend oor. Ik zie soms kinderen die op zoek zijn naar dat luisterende oor of naar extra warmte. Ik probeer ze altijd het gevoel te geven dat ik voor hen klaarsta en hen wil begrijpen, omdat ik weet hoeveel dat voor een kind kan betekenen.

Ik houd verder erg van de drukte en rumoerigheid op een basisschool. In mijn vrije tijd ben ik ook graag onder de mensen. In het weekend ga ik het liefst naar een terras of op pad met vrienden. Toen dit wegviel vanwege de lockdown moest ik echt op zoek naar andere dingen om mijn vrije tijd mee te vullen. Als kind las ik veel en schreef ik allerlei verhalen. Ik vond het geweldig als ik iets had geschreven en de leraar een stukje voorlas in de klas. Vanwege school en andere verplichtingen ben ik steeds minder gaan schrijven. Ik was zelfs een beetje vergeten dat ik schrijven zo leuk vond en dat het me zoveel voldoening gaf. Het coronavirus zorgde voor meer ruimte in mijn agenda dus besloot ik mijn oude hobby weer op te pakken. Ik ben een schrijfcursus gaan volgen omdat ik graag meer wilde leren over creatief schrijven en over de technische kant van het op papier zetten van een verhaal. De cursus is erg boeiend en zorgt voor een bepaalde structuur in het schrijfproces. Ik vind het leuk en handig om feedback te ontvangen van andere cursisten. Ook is het interessant om te lezen wat andere cursisten schrijven.

Het geeft me veel energie om op deze manier weer bezig te zijn met de hobby die ik had als kind. Ik ben best wel ambitieus en hou ook van uitdagingen. Daarom heb ik mezelf voorgenomen om een eigen boek te schrijven. Het begin hiervoor heb ik al gemaakt. Als kind las ik het liefst verhalen over kinderen van mijn eigen leeftijd die samen spannende avonturen beleefden. Zo’n verhaal maak ik nu voor tieners. In mijn verhaal wil ik lezers meenemen in uitdagingen die voor veel jongeren herkenbaar zijn. Hier en daar hoop ik ze indirect handvatten mee te geven die ze kunnen gebruiken voor hun eigen, persoonlijke ontwikkeling. Ik denk dat er bij deze doelgroep nog veel terrein te winnen is op het gebied van leesmotivatie en ik zou daar graag iets in willen betekenen. Over vijf jaar hoop ik dat mijn eigen boek op de boekenplank in mijn klas staat. Een juf met een eigen boek vormt voor leerlingen hopelijk een motivatie en inspiratie om zelf meer te gaan lezen en schrijven.”