Brandstof | Maartje Kuijpers

Haar opa maakte glas in lood, vader technische tekeningen en moeder decors. Zij zette haar ertoe aan om zélf iets moois op de muren van haar slaapkamer te maken. Dat leidde tot een bevlogen kunstenaarschap, broodnodige onrust en vluchtige plaatjes.

Maartje Kuijpers’ drang om te tekenen werd al op jonge leeftijd door haar moeder gestimuleerd. Onvoorwaardelijk en zonder enige kaders of vooraf bepaalde lijntjes. ‘Ik weet niet beter dan dat ik met een stift of penseel met verf aan de gang ging. Niet op een wit blaadje maar lekker vrij tekenend op de muur boven mijn bed. Dat was voor mij de normaalste zaak van de wereld,’ aldus Maartje. Pas later realiseerde ze zich welke vrijheid dat met zich meebracht. Precies dat stukje creativiteit miste ze halverwege haar eerste opleiding.

Op Sint Lucas in Boxtel ontdekte ze de mogelijkheden van het digitaal vormgeven. ‘Dat vond ik fantastisch. Er ging een digitale wereld voor me open met ongekende mogelijkheden om iets te ontwerpen,’ zegt Maartje. Maar ze miste het tekenen en vooral het echte fysieke bouwen. In haar atelier, op loopafstand van haar huis, deed ze inmiddels niets anders. Met karton, of wat er zoal aan dragers voorhanden was, stelde ze constructies samen. Op menig van deze bouwwerken werd getekend en geschilderd. Eenmaal op de kunstacademie volgde ze de lerarenopleiding en werd ze uiteindelijk docent beeldende vorming. Die rol zit haar eigen creativiteit niet in de weg. Integendeel. ‘Thuiskomen met een bepaalde onrust van bijvoorbeeld een overleg of drukke leerlingen werkt als een brandstof,’ zegt Maartje. Die mix heeft ze broodnodig om te creëren. De onrust als katalysator om je te kunnen uiten. ‘Om vervolgens zélf tot rust te komen, vult Maartje aan, ‘die druk werkt als uitlaadklep’.

Met inmiddels een dagtaak als mama en docent pakt ze elk half uur tussendoor mee in datzelfde atelier. Dat kan omdat in haar uitingen het proces voorop staat. Ze hoeft niet zo nodig meteen met iets prachtigs op de proppen te komen. ’Het is fascinerend om te ontdekken welke mogelijkheden bepaalde materialen bieden. Alleen al de gelaagdheid van een stuk karton fascineert me. Dat is minstens zo leuk als er uiteindelijk ook iets heel nieuws mee maken,’ zegt Maartje. Desgevraagd noemt ze het werk van Anselm Kiefer een inspiratiebron. Net als hij haalt Maartje ideeën uit niet alledaagse materialen. Inspiratie haalt ze ook uit alledaagse, vluchtige momenten. ‘Zoals bijvoorbeeld de aanblik van een vervallen gebouw,’ vervolgt Maartje. ‘Een snelle foto ervan is al voldoende om mijn maakproces in het atelier op gang te brengen,’ zegt ze tot besluit.

Inmiddels zoekt Maartje regelmatig een samenwerking met bevriende kunstenaars en externe partijen. Het meest recente project heet Bloom Together, waarbij ze samenwerkt met Impaqt-zorg. Ze helpt op een creatieve manier zorgteams en onderwijsteams doorgroeien in professionele teamontwikkeling.

Het illustreert haar liefde voor het vak, waarbij ze alle mogelijkheden onderzoekt om ver buiten de lijntjes haar creativiteit in te zetten. Net als vroeger op die muur van haar kamer.