Dorris Titulaer

Dans is me in de schoot geworpen maar het is ook echt mijn passie. Ik geniet als ik zie dat mijn leerlingen vooruitgaan. Qua dans maar ook qua persoonlijke ontwikkeling. Het kost me veel energie maar ik krijg er ook enorm veel energie voor terug. De leeftijden van mijn leerlingen lopen zeer uiteen. De jongste is drie en de oudste is inmiddels tweeëntachtig jaar oud. Een deel komt om lekker te bewegen in hun vrije tijd, maar er zijn ook veel leerlingen die de vooropleiding van de Royal Academie of Dance volgen. Zelf geef ik klassiek ballet, jazz en moderne dans aan leerlingen vanaf tien jaar oud. De hele kleintjes en de leerlingen die hiphop, commercial en musical volgen, krijgen les van (oud-)leerlingen van me. Het is een jonge crew die diverse disciplines beheerst.

Jaarlijks werk ik met al mijn leerlingen toe naar een voorstelling. Dat was jarenlang in Theater de Maaspoort en is in 2023 voor het eerst in Theater de Garage. Leerlingen die willen, werken daarnaast toe naar een diploma van de Royal Academy of Dance. Er komt dan iemand langs uit Londen om hier in Venlo de examens af te nemen. Leerlingen krijgen specifieke oefenstof en doen in groepjes van vier examen. Het is ieder jaar weer een spannend moment en leerlingen die slagen krijgen een diploma en een medaille.

Ik hoop van mijn leerlingen goede dansers te maken, maar ik hoop hen ook inzichten en ervaringen mee te geven die helpen in hun ontwikkeling als mens. Hierbij probeer ik altijd van het positieve uit te gaan. Altijd eerst een compliment geven en daarna pas een tip. Als je alleen maar wijst op verbeterpunten zorgt dat op den duur voor onzekerheden. Dat wil ik absoluut niet. Ieder mens heeft iets moois. De een heeft een prachtige uitstaling, de ander mooie benen, sierlijke armen of veel kracht. Die sterke punten benadruk ik en probeer ik te versterken in mijn lessen.

Ik heb intensief contact met mijn leerlingen en hun ouders en in al die jaren heb ik geleerd dat een beetje extra aandacht soms een wereld van verschil kan maken voor iemand. Een een-op-een gesprekje na een les als je merkt dat een leerling niet lekker in zijn of haar vel zit. Of even een kopje thee drinken samen bijpraten. Ik doe dat met liefde als ik merk dat het een leerling helpt om zijn of haar hart te kunnen luchten.

Mensen zeggen wel eens tegen me: “Het zijn je kinderen niet!” Dat weet ik, maar ik voel wel een bepaalde verantwoordelijkheid naar mijn leerlingen toe. Ze kennen mij goed en zien me als een vertrouwenspersoon. In die rol voel ik me erg thuis. Ook met veel oud-leerlingen heb ik nog altijd goed contact. Dan hoor ik terug: “Jouw dansstudio is jaren mijn tweede thuis geweest.” Dat is voor mij echt waardevol om te horen. Ik ben nu vijfenzestig jaar oud en ik hoop nog jaren les te kunnen geven.”