Liselotte Gijsen

Ik geef les in dansstijlen die ik zelf goed beheerst en werk samen met docenten die goed zijn in andere stijlen. Zo maken we optimaal gebruik van elkaar kennis en kunde.

Voor sommige kleintjes is het heel spannend om naar de les te komen. Als ze voor het eerst in een groep met andere kindjes zijn, soms zonder ouders, kunnen ze helemaal dichtklappen. Toch krijg ik ze altijd mee met bijvoorbeeld een leuk fantasieverhaaltje. Hoe slecht mijn humeur ook is: als ik voor een groep peuters sta die ronddartelt in balletpakjes, kan mijn dag niet meer stuk.

Toen ik zelf jong was zat mijn broer op dansles. Ik ging altijd mee en stond in een hoekje te kijken en mee te doen. Toen ik oud genoeg was om zelf op les te mogen, ben ik meteen begonnen en nooit meer gestopt. Dans houdt je constant een spiegel voor. Lukt iets niet? Dan onderzoek je waarom iets niet lukt en probeer je het op een andere manier voor elkaar te krijgen. Inmiddels heb ik zelf niet meer de ambitie om overal de beste in te worden. Dat was wel zo op de dansacademie. Daar keek iedereen constant naar elkaar en werd soms echt met ellebogenwerk bepaald wie ergens het beste in was. Ik heb geleerd vooral naar mijn eigen kracht te kijken en mijn talenten optimaal in te zetten.

Ik probeer mijn leerlingen vooral te laten ontdekken waar ze goed in zijn. Het ene kind is bijvoorbeeld heel lenig en het andere kind juist helemaal niet. In de les zien ze elkaars talenten en zeggen: ‘juf, ik wil dat ook’. Ik leer ze dan dat elk kindje anders is gebouwd. Dan zeg ik: ‘we hebben allemaal dezelfde botjes en spiertjes maar toch is elk lijf een puzzeltje dat bij iedereen anders in elkaar past. De een is daarom heel lenig maar jij bent bijvoorbeeld heel sterk’.

Ik heb een tijd lessen gevolgd bij Dansschool Marcella van Altena in Hoofddorp. Bij Wendy en Mirella, twee docenten op deze dansschool, heb ik gezien hoeveel voldoening het kan geven om te zien hoe je leerlingen groeien. Ik zag hoeveel ze over hadden voor hun leerlingen en dacht: op die manier wil ik ook voor mijn leerlingen kunnen zorgen. Het waren Wendy en Mirella die op een gegeven moment tegen me zeiden dat ik een keuze moest maken. Ze vonden dat ik goed kon dansen op het podium maar zagen dat mijn kracht zat in lesgeven. Het maken van die keuze werkte voor mij heel bevrijdend en heeft me tot nu toe al heel veel moois gebracht.”