“Ik ben opgegroeid in Blerick in een echt onderwijsnest. Mijn broer en ik volgden de Pedagogische Academie, de pabo van die tijd, en mijn zus ging naar de Kleuterleidsters Opleidingsschool. Na mijn opleiding ging ik in militaire dienst en uiteindelijk werkte ik in totaal zeventien jaar bij Defensie.
Een groot deel van die jaren werkte ik in het buitenland, met name in de Balkan. In 2002 nam ik afscheid als hoofdofficier en ging ik werken voor Regio Noord- en Midden Limburg, de voorloper van Veiligheidsregio Limburg-Noord. Daar hield ik me bezig met thema’s als rampenbestrijding en crisisbeheersing. Ik werkte daarna nog twaalf jaar in verschillende functies bij de gemeente Venlo en eind 2019 ben ik directeur bestuurder geworden bij Stichting Akkoord! Dit is een onderwijskoepel voor openbare basisscholen in de regio, onder andere de Koperwiek in Venlo, Harlekijn in Blerick, en de Toermalijn en Maasveld in Tegelen. Na allerlei omwegen ben ik uiteindelijk dus tóch het onderwijs ingerold. Naast mijn werkzaamheden bij Stichting Akkoord! ben ik sinds 2016 voorzitter en vorst van Venloosch Vastelaoves Gezelschap Jocus.
Ik haal veel voldoening uit samenwerken met anderen, het liefst ook vóór anderen. Voordat ik voorzitter en vorst werd bij Jocus ben ik zeven jaar voorzitter geweest bij Showorkest Harmonie Fortissimo. Het verenigingsleven in Venlo is iets heel bijzonders en het was waanzinnig om een vereniging als Fortissimo van binnenuit te leren kennen. Het was een soort samenleving in het klein waarin alles draait om samen delen en beleven. Voor een vereniging als Jocus geldt precies hetzelfde. Het stoort me wanneer mensen neerbuigend aankijken tegen volkscultuur. Ik hoor regelmatig: “Dat wat jullie daar in Venlo doen is toch geen cultuur!”. Het is misschien geen hoogstaande kunst maar dat is ook helemaal niet de bedoeling. Volkscultuur is nauw verbonden met lokale geschiedenis en lokale identiteit. Het draagt bij aan het lokale gemeenschapsgevoel en dat gevoel is heel belangrijk voor een samenleving. In Venlo wordt dat gevoel nog eens extra versterkt door muziek in het Venlose dialect en Venlose tradities als Sintermerte, Vastelaovend en de Boérebroélof.
Er zijn natuurlijk ook een heleboel mensen die dat Venlose gemeenschapsgevoel minder intens of zelfs helemaal niet ervaren. Vanuit mijn rol bij Jocus is het een doel om ook dié mensen te betrekken bij de Venlose Vastelaovend. Ik vind het bijvoorbeeld geweldig als ik tijdens de Groëten Optoch ergens een niet-Venloos gezin zichtbaar zie genieten van al het spektakel. Ze begrijpen misschien niet helemaal wat er gebeurt, maar dat hoeft ook niet! Je hoeft niet alles te begrijpen om ergens van te kunnen genieten of om ergens deel van uit te maken.
Onze samenleving verandert constant en daarom is het belangrijk om na te blijven denken over hoe we mensen kunnen blijven betrekken bij een volksfeest als de Venlose Vastelaovend. Dat is ingewikkeld want je kunt de Vastelaovend niet compleet veranderen om ervoor te zorgen dat iedereen het snapt. Dan is de Vastelaovend helemaal geen Vastelaovend meer. Je kunt het een beetje vergelijken met verf. Als je alle kleuren met elkaar mengt krijgt je grijs. Dat wil je niet want veelkleurigheid maakt een schilderij veel mooier. Veelkleurigheid is ook datgene wat een stad als Venlo zo mooi maakt. De kunst zit ‘m in het nieuwsgierig zijn naar elkaars kleuren. Je hoeft geen andere kleur te worden maar je moet wel openstaan voor andermans kleuren. Als we dat niet doen wordt alles grijs. In Bosnië en Kosovo heb ik ervaren wat er gebeurt met een samenleving als je niet meer voor elkaars kleuren openstaat. Als je die zwarte kant van het leven hebt gezien leer je de kleurige kant van het leven des te meer waarderen. Dat motiveert me om mensen te helpen om altijd het goede te zien in een situatie of in een ander.”
Lees ook de verhalen van andere Venlose cultuurmakers zoals:
Foto + verhaal: #HumansofVenlo