Sanne Aben

Op de middelbare school vond ik vakken als filosofie en kunstgeschiedenis het leukst. Ik vond het toen al boeiend om vanuit verschillende standpunten naar bepaalde thema’s of vraagstukken te kijken. Uiteindelijk ben ik de opleiding tot docent beeldende kunst en vormgeving gaan volgen aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht.

Ik fotografeer, film en schrijf zelf graag, maar het autonome pad is niet voor mij weggelegd. Er wordt al waanzinnig veel gemaakt en ik vind het júist interessant om aandachtig te kijken naar dat wat er al is. Er zit wel een maker in mij maar dat uit zich vooral in het leggen van verbanden tussen wat er om mij heen gebeurt, het daarover in gesprek gaan met anderen en zichtbaar maken van thema´s in de vorm van bijvoorbeeld activiteiten.

Sinds mei 2021 ben ik medewerker educatie en publieksparticipatie bij museum van Bommel van Dam. In principe is alles wat je in een museum ziet en ervaart een vorm van educatie en het is mijn taak om dat op verschillende manieren toegankelijk en aantrekkelijk te maken voor publiek. Wat mij persoonlijk erg aanspreekt aan museum van Bommel van Dam is dat het museum ook buiten de museummuren actief op zoek gaat naar allerlei dwarsverbanden tussen kunst en de samenleving, het bedrijfsleven en de zorg. Op die manier wil het museum moderne en hedendaagse kunst toegankelijker maken, haar maatschappelijke functie verstevigen en mensen met elkaar verbinden.

Ik voel regelmatig de behoefte om stil te staan en na te denken over wat ik zie, hoor en ervaar. Ik ervaar vaak een bepaalde tijds- en prestatiedruk en die zitten me in de weg als ik wil ervaren, praten, reageren of kiezen. De wereld waarin we leven voelt gehaast en daarom vergeet ik soms om even pas op de plaats te maken. We lijken allemaal sneller, groter en beter te willen maar ik vraag me af of dat wel is wat we nodig hebben. Vertragen en kijken naar wat er al om ons heen is kost tijd, maar is volgens mij veel constructiever dan altijd maar doorgaan en brandje na brandje blussen. ‘Waarom zoveel vuur?’, wil ik mezelf bijvoorbeeld afvragen. In hedendaagse kunst, literatuur en filosofie worden zulke vragen gesteld. Kunst is een middel dat je helpt om stil te staan bij wat je ziet, hoort en voelt en over wat die ervaringen voor je betekenen.

Als ik vertel dat ik in museum van Bommel van Dam werk hoor ik weleens: “Wat leuk! Schilder je zelf ook?”, terwijl mijn werk natuurlijk niets te maken heeft met het maken van schilderijen. Zulke opmerkingen motiveren me om nóg meer mensen te laten ontdekken dat kunst veel meer is dan alleen een schilderij aan de muur.”