“Ik weet nog dat ik als klein meisje naar de TV keek en graag net zo wilde zijn als de acteurs op het beeldscherm. Ik was toen een jaar of vijf. Mijn ouders hebben me toen aangemeld bij musicalvereniging Stella Duce. Ik vond het heel leuk om teksten te leren en verschillende rollen te spelen, maar dansen en zingen spraken me niet zo aan. Ik ben daarom gestopt bij Stella Duce en mijn ouders schreven me in bij een aantal casting- en modellenbureaus.
Ik liep modeshows voor kledingwinkels, werd regelmatig gefotografeerd en bouwde op die manier mijn portfolio op. Ik sta nog steeds ingeschreven bij verschillende bureaus en zo nu en dan komen daar leuke opdrachten uit. Het modellenwerk zie ik als iets leuks voor erbij. Mijn echte passie is acteren, op het podium en voor de camera.
Vroeger had ik niet echt grote voorbeelden. Ik keek gewoon TV en alle acteurs die voorbijkwamen, zag ik als mensen waar ik van kon leren. Tot het moment dat ik de film ‘Girl, Interrupted’ zag, met Angelina Jolie. Die film gaat over twee vrouwen in een psychiatrische inrichting. De één wil graag schrijfster worden en zo snel mogelijk weer naar buiten. De ander is zó ziek dat ze geen uitweg meer ziet. Je ziet de ene rol vechten en de andere rol opgeven. Beide rollen en de achterliggende boodschap van de film maakten een diepe indruk op me. Na het zien van die film wist ik het zeker: ik wil actrice worden.
Op dit moment speel ik in de voorstelling ‘Hoezo, vrijheid?!’, een productie van Theater de Garage, gemaakt en geregisseerd door Karlijn van Kruchten. De voorstelling gaat over vrijheid anno nu. In de voorstelling speel ik mezelf en de verhalen die ik op het podium vertel zijn echt gebeurd. Mijn vader komt uit Duitsland en mijn moeder uit Polen. In de voorstelling vertel ik over hoe het voelt om op te groeien in Nederland met niet-Nederlandse ouders. Er komen voorbeelden voorbij van waargebeurde situaties bij mij thuis, in mijn omgeving maar het stuk gaat ook over de betekenis van vrijheid wereldwijd. Het is de eerste keer dat ik mezelf speel en dat maakt het heel persoonlijk. Ik hoop dat mensen na het zien van de voorstelling nadenken over wat vrijheid voor hen betekent.
Als ik acteer voel ik me vrij. Als ik een rol krijg vraag ik me altijd af hoe ik me het beste kan inleven. Ik probeer me volledig te verplaatsen in het karakter, in de gevoelens en in de emoties van de persoon die ik speel. Op zo’n moment bén ik voor mijn gevoel de persoon die ik speel. Met mijn rol in ‘Hoezo, vrijheid?!’ maak ik belangrijke onderwerpen bespreekbaar. Dat zou ik als actrice graag meer willen doen. Ik vind het heel belangrijk dat mensen nadenken over bijvoorbeeld klimaatverandering, discriminatie en diversiteit. Ik vind het ook belangrijk dat mensen aandacht hebben voor bijvoorbeeld psychische problemen bij jongeren. Ik ben dertien jaar oud en veel leeftijdsgenoten van me ervaren stress door een hoge, sociale druk. Dat komt bijvoorbeeld door de invloed van sociale media als Facebook en Instagram. Het wordt als belangrijk gezien om veel volgers en likes te hebben. Ik vraag me wel eens af waarom ik hieraan mee doe, want ik voel me er niet veel beter door. Ik gebruik sociale media vooral om online zichtbaar te zijn zodat ik word gevraagd voor castings of audities. Sociale druk bij jongeren is een serieus probleem en ik hoop dat ik hier door middel van mijn acteerwerk meer aandacht voor kan vragen.”