Sjaak Smetsers

Vanaf dat moment heb ik veel bijgeleerd. Door goed te kijken naar vormen en door veel te werken met mijn handen. De meeste mensen kennen mijn autonome kunstwerken maar ik maak ook veel kunst in opdracht, waarbij mijn autonomie evengoed voorop staat. Als materiaal gebruik ik hoofdzakelijk glas, brons, koper, RVS en Cortenstaal.

Mijn kunstwerken zijn op het eerste gezicht meestal kleurrijk en vrolijk, om de waarheid van het mens zijn op een zachte manier bij de aanschouwer te laten landen. Elk kunstwerk heeft ook twee gezichten. Die staan symbool voor het goede en voor het kwade. Als mens bevinden we ons vaak óf aan de ene óf aan de andere kant. We zijn nauwelijks in staat om ons te bewegen op de dunne scheidslijn die precies tussen goed en kwaad loopt. Die scheidslijn is wat mij betreft waar het leven om draait: balans. Dit druk ik uit in een vogelachtig figuur met menselijke voeten. De vogel als metafoor voor vrijheid, voor het loskomen van de aarde. De voeten als ´wetende´ waar de aarde is om weer te kunnen landen.

Een mens is alleen vrij als hij een anker heeft en in staat is om terug te keren naar waar hij vandaan komt. Sommigen zeggen: ‘wie zijn verleden niet kent heeft in de toekomst niks te zoeken’. Ik noem het gezondheid van geest en daad, daarom hebben mijn beelden mensachtige voeten die stevig staan. Alle onwerkelijke dingen bestaan alleen maar omdat er een verbinding gemaakt kan worden met een werkelijkheid. Daar ben ik me heel bewust van en dit wil ik uitdragen in mijn kunstwerken.

Net als vroeger ben ik nog elke dag bezig met werken. Het verschil met vroeger is dat ik het nu niet meer als werken ervaar. Mijn werk is nu iets dat me gelukkig maakt. Ik bevind me in een luxepositie en daar ben ik me sterk van bewust. Als kunstenaar je brood, bed en een dak boven je hoofd verdienen is voor weinig mensen weggelegd. Misschien ben ik op het juiste moment begonnen en heb de juiste mensen ontmoet en opgezocht. Van de andere kant, als we het dan toch over werk moeten hebben, heb ik keihard gewerkt en ondernomen om te kunnen leven van mijn kunstwerken. Mijn vrouw Lianne heeft daarbij een belangrijke rol gespeeld. In het mede-ondernemen, het organiseren van mijn kunsttentoonstellingen, internationale art fairs en in het leiden van onze eigen galerie Moeëjen Daag.

Kunnen leven van wat je gelukkig maakt hangt volgens mij van een paar dingen af. Allereerst moet je iets doen of maken met héél je hart. Je gevoel leggen in wat je doet. Dat kan het maken van een kunstwerk zijn, maar ook het maken van een brood zoals een bakker doet. Als je met dat wat je creëert een ander weet te raken, dan slaag je en komt succes en erkenning. Ten tweede heb je een wekker nodig. Op tijd opstaan en de energie hebben om aan de slag te gaan. Ten derde heb je moed nodig. Moed om niet voor het geld te gaan maar voor datgene wat jou gelukkig maakt. Tenslotte moet je weten hoe je je creaties kunt verkopen. Als een bakker weet hoe hij kwaliteitsbroodjes maakt en deze aantrekkelijk kan presenteren, komen er automatisch mensen die op zoek zijn naar broodjes. Zo kan hij leven van dat wat hij graag doet.

Volgend jaar word ik zeventig. Ik hoop te kunnen blijven werken tot ik negentig jaar oud ben. Ik besef dat ik dan minder kan maken dan nu, omdat mijn werk lichamelijk zwaar is. Ik ben de hele dag in beweging en ik merk nu al dat mijn werk fysiek zwaarder aan het worden is dan toen ik dertig jaar geleden begon als kunstenaar. Ik neem vaker pauzes, rust en heb een beetje langer de tijd nodig om te herstellen. Ook hebben zich nieuwe interesses bij mij aangediend, waarvoor ik een paar jaren geleden twee opleidingen afgerond heb. Ik begeleid mensen die zoeken naar nieuwe levensinzichten. Dit doe ik ook met veel liefde en toewijding. Verder hoop ik nog jarenlang kunst te kunnen maken, waarbij ik mijn kennis en ervaring graag wil delen met volgende generaties.”