Sjeng van Velzen

Mijn vader en broer zeiden in die tijd tegen me dat ik moest gaan leren tatoeëren. Dat vond ik toen helemaal niets en zelfs een beetje eng. Ik ging naar het Valuascollege en wilde na de middelbare school graag naar de Eindhovense School. Eigenlijk wilde ik dat omdat ik verder geen idee had wat er nog meer mogelijk was op creatief gebied. Een lerares op het Valuascollege zei tegen me dat ik eens een open dag van SintLucas in Boxtel moest bezoeken. Ik ging kijken en was meteen verkocht. Om aangenomen te worden moest ik natuurlijk een portfolio presenteren. Ik ging volop aan de slag en was uiteindelijk één van de gelukkigen die werd aangenomen. Met flink wat horten en stoten heb ik de opleiding uiteindelijk afgerond.

Na SintLucas werkte ik elke dag aan mijn portfolio en via via kreeg ik steeds meer freelance opdrachten in Venlo en omstreken. Toen ik op het punt stond om te gaan werken bij een ontwerpbureau buiten Venlo, vroegen Rolph van Heyster en Erik Morrenhof me of ik hen wilden helpen met de creatieve vormgeving van hun zaak Calico Jack. Dat aanbod greep ik met beide handen aan en inmiddels ben ik ruim vier jaar werkzaam op de Marketing/Creatieve afdeling van Calico Jack. Met het team van Calico Jack hebben we de afgelopen jaren een sterk bedrijf en merk opgebouwd. Om hier aan mee te bouwen moest ik mezelf voor het eerst echt laten zien aan de rest van Venlo, Nederland en daarbuiten. Jarenlang was ik behoorlijk onzeker over mezelf. Altijd zat ik thuis te werken aan eigen projecten: projecten die voor de buitenwereld onzichtbaar waren. Ik ben bij Calico Jack voor het eerst in mijn leven echt uit mijn eigen comfortzone gestapt. Ik moest met allerlei mensen praten, creatieve ideeën presenteren en via social media laten zien waar we als bedrijf mee bezig zijn. Dat was niet altijd makkelijk maar het heeft me wel gevormd tot wie ik nu ben. Mensen weten nu wat ze van mij kunnen verwachten.

Sinds de lockdowns maak ik weer vaker eigen werk. Dat deel ik via social media en via die weg heb ik inmiddels verschillende mooie projecten kunnen uitvoeren die stuk voor stuk goed werden ontvangen. Ik blijf het eng vinden om mijn eigen werk te delen met de buitenwereld, maar hoe vaker ik het doe, hoe meer ik eraan wen. Ik maak me steeds minder druk over wat anderen mensen van me vinden en dat voelt als een bevrijding. Natuurlijk motiveert het extra wanneer mensen positief reageren op wat je maakt. Ik maak op dit moment veel illustraties en onlangs kreeg ik een compliment van tattoo artiest Robert Smith. Hij vond mijn werk cool en vroeg me of ik er wel eens over had nagedacht om te leren tatoeëren. Natuurlijk moest ik meteen denken aan wat mijn vader en broer vroeger tegen me zeiden. Nu ik ouder ben kijk ik heel anders aan tegen tatoeages dan vroeger. Robert en ik hebben samen een mooi project in het vooruitzicht waarin ik uiteindelijk toch ga leren om te tatoeëren.”