Voorwaardelijk | Richard Fieten

Een bovengemiddelde nieuwsgierigheid naar de medemens en de wereld om hem heen openbaarde zich al tijdens zijn pubertijd. Net als de nodige worstelingen met zijn eigen onzekerheden, de behoefte onder de mensen willen zijn maar ook om alleen te zijn.

Jaren later, tijdens zijn eerste reis in Australië vond Richard Fieten in een verlaten blokhut een stapel oude National Geographic magazines. Bij het zien van een fotoreportage van mensen in India doemde er een romantisch beeld op van hemzelf als fotojournalist. Niet veel later kocht hij zijn eerste tweedehands camera en vertrok naar ‘zijn’ India. Daar ontdekte hij de veerkracht van mensen, dat niets in het leven vanzelfsprekend is en dat we in de kern met alles verbonden zijn. De nieuwsgierigheid wakkerde daardoor aan en leidde tot nieuwe reizen naar Bangladesh, Ethiopië en Nigeria. India bleef zijn tweede thuis.

Hij nam zichzelf nauwelijks serieus als fotograaf. Dat veranderde in 2008 toen hij als freelancer de kans kreeg om voor Dagblad De Limburger een beeldreportage van mensen achter de voordeur in de Blerickse wijk Vastenavondkamp te maken. Het werden indringende portretten, dicht op de huid met zijn authentieke open en oprechte houding en aanpak. Typerend daarin zijn het luisteren, vragen stellen en observeren. Tijdens die periode begon hij echter steeds meer zijn morele en artistieke waardes onder een vergrootglas te leggen. ‘Wie was ik om het leven van anderen zo uit te vergroten? Was ik wel goed genoeg als fotograaf? Ik had het gevoel meer verdieping nodig te hebben om verder te komen en besloot me in te schrijven voor de kunstacademie,’ zegt Richard. Daar bestond echter geen deeltijdprogramma. Hij kreeg de mogelijkheid om als veertig jarige mee te liften in het voltijd programma. Daarin lag voldoende ruimte om zijn eigen voorwaarden te kunnen scheppen. Halverwege de opleiding werd het lastig. ‘Het was een flinke worsteling om toegepaste en opdracht gerichte fotografie los te laten. Om me beter te kunnen ontwikkelen als autonoom beeldmaker. Het bracht me een rijkdom aan zelfkennis en bewondering voor kunst in de breedste zin van het woord,’ zegt Richard. Vanaf deze fase gaan er onbegrensde mogelijkheden en creatieve deuren in zijn hoofd wagenwijd open.

Tijdens de Corona periode startte hij met een jongen uit Saudi-Arabië een bijzonder community art project in Venlo met als thema ‘geef kleur aan eenzaamheid’. Dat leverde hem naast een prachtig project uiteindelijk een bijzondere baan op als opbouwwerker. Een welzijnsorganisatie belde hem onverwachts op voor een plek in hun team. Dat leverde voor hem een mooie kans om vooral op maatschappelijk vlak een waardevolle bijdrage te kunnen leveren. ‘Ik kon het verschil maken als bruggenbouwer, inspirator, talentverkenner en verbinder. Midden tussen de mensen, vóór mensen en vooral samen met mensen. Dat doe ik nu drie dagen per week,’ laat Richard weten. Op deze manier kan hij zich op andere dagen volledig wijden aan zijn eigen autonome fotografie projecten. Want die oneindige nieuwsgierigheid naar mensen in de wereld om hem heen die blijft. Net als het diepe verlangen om foto’s te maken die in menig National Magazine niet zouden misstaan.