Weerbarstig | Dick Evers
Als tiener had hij al een weerbarstig karakter. Zijn ouders vroegen een bekende om eens met hem van gedachten te wisselen over zijn toekomst. Die lag in de kunst en bracht hem stilte, de kruisweg en interieurontwerpen.
Die bekende, Luud, zat op de kunstacademie in Eindhoven. Hij was een paar jaar ouder dan hij. Dick Evers keek tegen hem op en deed op zijn zestiende toelatingsexamen voor diezelfde academie. ‘Naar mijn leeftijd werd niet gevraagd, want ik had mijn lengte mee,’ aldus Dick. Later was hij zelf 32 jaar docent aan de Kunstacademie in Maastricht en vond de leerlingen die niet technisch waren en amper konden tekenen het leukst om mee te werken. Hij herkende zichzelf in deze. ‘De getalenteerde leerlingen waren minder gemotiveerd,’ zegt Dick.
Dwarsliggend of niet, met de motivatie van Dick zat het op de Kunstacademie in Eindhoven wel goed. Toen er een lerarenstaking uitbrak, trok hij met bevriende studenten naar de Academie in Enschede. Daar volgde bemiddeling voor de hele groep door de directeur professor Hardy. ‘De academie kon er blijkbaar zomaar veertig leerlingen bij hebben,’ concludeert Dick.
Na zijn studie werkte Dick vijf jaar als designer voor BENCH in Belfeld. Een hoogtepunt was de presentatie van BENCH op de biënnale van Kortrijk. Wat hem tegenstond waren de lange processen van idee en ontwerp naar uiteindelijk product. ‘Ik had mezelf voorgenomen om na vijf jaar voor mezelf te beginnen. ‘De tijd was daar ondertussen rijp voor,’ zegt Dick. Hij begon een eigen design- en interieurbureau en had op projectbasis vijftien mensen in dienst, waaronder studenten van diezelfde school waar hij lesgaf in Maastricht. In 2000 pakte hij het schilderen weer op, maar kon het lesgeven niet laten. Met Nina Bellen, verzorgde hij WildArt workshops schilderen met rollers.
Tien jaar geleden kreeg Dick van een vriend te horen dat hij ‘te gestrest’ was. Zelf had hij dat niet in de gaten maar kwam toch in de verleiding om vijf dagen de stilte op te zoeken in Monastère de Chevetogne bij Ciney, België. ‘Een onvergetelijke ervaring die veel energie en ideeën bracht. Om die reden herhaal ik die stilteweek nog twee keer per jaar in de Abdij Sint-Benedictusberg in Vaals en Chevetogne,’ gaat Dick verder. Wat hem fascineert zijn de gebeurtenissen tijdens een drie en een half uur durende dienst van de monniken. ‘Alle bewegingen passeren als een schouwspel voor mijn ogen,’ zegt Dick. Het idee voor een kruisweg ontstond. ‘Paus Clemens XII heeft in 1740 gezegd dat kunstenaars de kruisweg naar eigen beleving mogen weergeven, mits in 14 passages,’ vervolgt hij. Zijn oude vertrouwde dwarsheid deed hem dit omzeilen door, samen met ex student Michelle van Asperen en ex collega Jacques Spee, vanuit een nieuw atelier in Steyl de kruisweg met nummer nul te beginnen. Het proces werd begeleid door frater Leo Disch, zelf beeldhouwer, en pater Matthieu Wagemaker die hij in de abdij had ontmoet. Het leverde aan het einde van de coronaperiode vijftien prachtige werken op. Deze werden geëxposeerd en inmiddels bekeken door ruim 80.000 bezoekers. Momenteel is er interesse voor nieuwe expo’s en een boek uit binnen- en buitenland.
Dit jaar nog gaf Dick met veel plezier les aan de ISK-schakelklas. Ook adviseert hij oud studenten. Dat zullen ongetwijfeld de weerbarstige, niet-technische zijn. Die blijven het leukst.
(c) foto en tekst: Collagekunstenaar @robbenders maakte speciaal voor #cultuurinvenlo een serie van 10 portretten van toonaangevende cultuurmakers in Venlo. Rob deed dat in zijn eigen kenmerkende cut-up stijl.